بيماري ام اس (MS) با هجوم به پوشش حفاظتي پيراموني سيستم عصبي ، عامل بروز يك ناتواني ملال آور در زندگي افراد است. اين بيماري اغلب دوره‌هايي با عوارض شديد يا مرحلهٔ فعال را در پي دارد كه مراحل فعال ممكن است با گذشت زمان و پيشرفت شرايط بيشتر تكرار شوند.

تاثيراستروئيد بر بيماري ام اس : هرآنچه كه بايد بدانيد.

تا به امروز هيچگونه درمان قطعي براي بيماري ام اس(MS) ارائه نشده و بيشتر راهكارها نقش تسكين را بازي مي نمايند. براي نمونه استروئيدها كه مي‌توانند به كاهش پيشرفت اين شرايط و كاهش شدت نشانه ها در حين مرحلهٔ فعال كمك كنند.

استروئيدها و ام اس

پزشكان ممكن است براي بيماراني كه در مرحلۀ فعال بيماري ام اس (MS) قرار دارند، استروئيدهاي خوراكي يا تزريقي را تجويز نمايند. هرچند، اگرچه استروئيدها مي‌توانند در كاهش شدت و مدت نشانه هاي بيماري ام اس (MS) در طول دورهٔ فعال مؤثر باشند، اما در عين حال سبب بروز عوارض جانبي ناخوشايندي نيز گردند. از اين رو، پزشكان اغلب در شرايطي اقدام به تجويز استروئيدها مي نمايند كه شدت بيماري را در آخرين مرحلۀ آن تشخيص داده باشند و عملا سبب ناتواني بيمار مبتلا به ام اس (MS) گرديده باشد.

اختلال هايي كه در مراحل حاد بيماري ام اس (MS) رخ مي دهد ، عبارتند از:

    اختلالات بينايي

    ضعف شديد

    مشكلات تعادلي شديد

    تنفس سخت

    گرفتگي و اسپاسم شديد عضلات

كدام نوع از استروئيدها بر بيماري ام اس بهترين تاثير را دارد؟

از استروئيدهايي كه پزشكان در درمان مرحلهٔ فعال بيماري ام اس (MS) استفاده مي‌كنند، به گلوكوكورتيكوئيدها مي توان اشاره نمود. اين نوع از استروئيدها موجب كاهش التهاب به عنوان عامل محرك نشانه هاي بيماري ام اس (MS) مي گردند.

گلوكوكورتيكوئيدها ، در درمان ساير بيماري‌هايي كه التهاب در آن‌ها نقش دارد، نظير آسم و حملات شديد آلرژي، نيز استفاده مي گردد.

براي درمان مرحلهٔ فعال بيماري ام اس(MS) معمولاً تزريق وريدي متيل پردنيزولون(methylprednisolone ) ، به ميزان يك بار در روز به مدت 3 تا 5 روز توصيه مي گردد. گاهي اوقات، مشاهده گرديده كه مطابق با توصيه پزشكان ، بيماران پس از درمان با تزريق وريدي استروئيدها ، مصرف قرص استروئيد را آغاز مي كنند، و طي يك تا دو هفته آن را به‌تدريج قطع كنند.

در گذشته، پزشكان بر اين باور بودند كه تزريق وريدي استروئيدها بهترين شيوهٔ درمان است. اما، پژوهش‌هاي اخير نشان داده است كه مصرف دوز بالاي استروئيد خوراكي نيز همان تأثير را دارد.