محققان به‌وجود سلول جديدي كه به‌نظر‌مي‌رسد سبب آلرژي‌هاي غذايي مهلك مي‌باشد پي برده‌اند كه اين موضوع به توضيح اينكه چرا برخي از افراد واكنش‌هاي آلرژيك شديد نشان‌مي‌دهند، كمك مي‌كند و طي گزارشي كه آن را «ماست‌سل‌هاي موكوسي توليد‌كننده‌ي   IL-9»  سلول‌هاي ( MMC9) مي‌نامند‌، اين سلول‌ها مقادير زيادي از يك پروتئين ايمني التهابي به‌نام اينترلوكين‌9‌(IL-9‌) توليد‌مي‌كنند كه شوك آنافيلاكتيك را در پاسخ به‌غذاي خورده شده تقويت مي‌كند كه  پيشتر‌ازاين، منبع اصلي سلولي‌IL-9‌ نامعين بود.

براي آغاز پاسخ آلرژي غذايي‌، بدن به داشتن سطحي از IgE نياز دارد و همچنين جهت بروز پاسخ شديد و آنافيلاكسي، بايد سلول‌هاي MMC9 را نيز توليد‌ كند؛ چرا كه بدون اين سلول‌ها دچار آلرژي‌هاي غذايي شديد نخواهد شد.

اين نوع آلرژي توسط موادغذايي مانند بادام‌زميني، ماهي و صدف ايجاد شده و ميزبان حساسيت‌هاي غذايي ديگر مي‌گردد. آلرژي‌هاي مربوط به IgE سيستم ايمني برخي از كودكان را به‌گونه‌اي غير‌قابل‌كنترل تحريك مي‌كند و اگر بلافاصله مداخلات پزشكي انجام نگيرد، اين حادثه مي‌تواند يك سلسله واكنش‌هاي زنجيره‌اي را در روده و اندام‌هاي ديگر شروع‌كند كه منجر به اسهال، هايپوترمي، ديسترستنفسي و شوك مي‌گردد.

حدود 40‌درصد از كودكان داراي برخي‌از حساسيت‌هاي غذايي مربوط به IgE هستند كه 8‌درصد از‌اين‌۴۰درصد، واكنش‌هاي شديد غذايي نشان‌مي‌دهند كه مي‌تواند منجر به شوك آنافيلاكسي شود و ‌‌متأسفانه هنوز بهترين مداخلات درماني براي اين آلرژي‌ها، دوري از غذاهاي ايجاد‌كننده‌ي آن است.

برخي افراد از‌نظر ژنتيكي استعداد بيشتر يا كمتري جهت بروز واكنش‌هاي آلرژيك مربوط به IgE دارند و هنوز به‌طور دقيق روشن‌نگرديده كه چگونه ژنتيك در‌اين سلسله واكنش‌هاي مولكولي مشاركت دارد.

اگر افراد مبتلا به آلرژي‌هاي غذايي درجات مختلفي از قابليت ژنتيكي دارند، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه موش‌هاي آزمايشگاهي نيز اينگونه هستند و بر‌اين‌اساس، محققان بررسي‌هاي خود را در سويه‌هاي مختلفي از موش‌هاي توليد شده به‌شكل ژنتيكي انجام دادند. آنها يك پروتئين سفيده‌ي تخم‌مرغ به‌نام آلبومين را جهت آغاز واكنش‌هاي آلرژيك به موش‌ها داده و واكنش‌هاي بيولوژيك را در موش‌ها ارزيابي‌كردند.

آنها پس‌از حساس‌سازي آلرژيك مشاهده‌كردند كه برخي سويه‌هاي موش‌ها جمعيت‌هاي بزرگي از سلول‌هايMMC9 توليد‌كردند درحالي‌كه بقيه‌ي سويه‌ها اينگونه نبودند. موش‌ها‌يي كه سلول‌هاي MMC9 توليد‌نكردند، پاسخ‌هاي آلرژيك بسيار ضعيف و جزئي نشان‌دادند. موش‌هايي كه سلول‌هايMMC9 روده‌اي توليد كردند، صرف‌نظر از اينكه سطوح IgE بالا يا پايين داشتند، همگي واكنش‌هاي شديد آلرژيك نشان‌دادند.

توليد سلول‌هايMMC9 به‌حضور سلول‌هاي ايمني كمك‌كننده‌ي +‌‌CD4 نوع‌۲ و پروتئين‌هاي اينترلوكين‌۴ و ‌STAT6 نياز دارد. با توليد مقادير قابل‌توجه IL-9‌‌، سلول‌هاي‌‌‌MMC9 سبب ماستوسايتوز و توليد ماست‌سل شدند كه مي‌توانند به خارج از روده و به اندام‌هاي ديگر مهاجرت‌كنند. درحالي‌كه هيستامين و مولكول‌هاي ديگري را ترشح‌ مي‌كنند كه سبب بروز آنافيلاكسي مي‌شوند.

جهت تأييد اينكه سلول‌هايMMC9 در موش‌ها محرك واكنش‌هاي شديد آلرژيك هستند، محققان موش‌ها را با يك آنتي‌بادي (Anti-FceRIa mAb) درمان‌‌كردند كه اين سلول‌ها را از‌بين‌برده و نشانه‌هاي آلرژي‌غذايي را كاهش‌مي‌دهد. هنگامي‌كه سلول‌هاي MMC9 دوباره به‌همان موش انتقال داده شدند، حيوان بروز نشانه‌ي آلرژي‌هاي غذايي را از‌سر گرفت.

محققان جهت شناسايي ارتباط سلول‌هاي‌MMC9 با تكوين آلرژي‌هاي غذايي انسان در نمونه‌هاي بيوپسي روده‌ي‌‌كوچك از بيماران مبتلا به آلرژي غذايي‌، به دنبال نشانه‌هاي مولكولي سلول‌هاي MMC9 بودند. آنها افزايش چشمگيري را در تكثير نمونه‌هاي ژنتيكي‌I19 و  ‌تكثيرهاي ديگر مرتبط در نمونه‌ي بيوپسي روده‌ي بيماران مبتلا به آلرژي غذايي يافتند كه يك ارتباط احتمالي را مطرح مي‌نمود. درحال‌حاضر محققان براي يافتن معادل انساني (اورتولوگ) سلول‌هايMMC9 يافت‌شده در مدل‌هاي موشي در تلاشند. يك هدف محققان، شناسايي آن سلول و ميانجي‌گر‌هاي بيولوژيك آن است تا ببينند كه امكان توليد بيوماركرهايي براي انجام يك آزمون خوني وجود دارد تا به‌واسطه‌ي آن، درمانگران بتوانند تعيين‌كنند كه كدام يك از بيماران درمعرض خطر بالاتر آلرژي‌هاي غذايي هستند و همين‌طور جهت يافتن درمان‌هاي پيشرفته براي آلرژي‌غذايي از آن بهره‌گيرند.